Maksymilian Golisz Patron Szkoły Podstawowej Nr 41
z Oddziałami Integracyjnymi w Szczecnie

Maksymilian Golisz urodził się we wsi Wiele w powiecie chojnickim 18.10.1906r. Do szkoły powszechnej uczęszczał w Sztumie, a w Lubawie ukończył Państwowe Seminarium Nauczycielskie, po ukończeniu którego rozpoczął pracę społeczno-oświatową wśród polskiej młodzieży.

W wieku 20 lat został sekretarzem Związku Polaków w Sztumie, a kilka lat później objął kierownictwo Polskiego Towarzystwa Szkolnego na Powiślu i funkcję tę pełnił do 1931r. Organizował polskie szkoły w powiecie sztumskim, pomagał w organizowaniu amatorskich zespołów teatralnych. W lipcu 1932r. władze pruskie pozbawiły Golisza prawa do nauczania i wydaliły go z Powiśla wykorzystując pretekst konfliktu z bojówkami hitlerowskimi.

W maju 1932r. Golisz przyjechał do Szczecina. Gdzie podjął pracę oświatowo- społeczno- narodową. Udzielał się w pracach Towarzystwa Śpiewu „Chopin” będąc równocześnie dyrygentem chóru, prowadził amatorski zespół teatralny. Pozbawiony praw nauczania udzielał początkowo lekcji konspiracyjnie a po 1934r gdy je odzyskał prowadził polską szkółkę w Szczecnie. W tym czasie w Szczecnie działała przy polskim konsulacie placówka o kryptonimie „Bombaj”, której zadaniem było zdobywanie informacji o dyslokacji wojsk , a której Golisz był informatorem.

Działalność Golisza na rzecz ratowania polskości na ziemiach Pomorza Zachodniego miała charakter wszechstronny. Był założycielem harcerstwa polskiego w Szczecinie powołując pierwsza polską drużynę męską „Gryf”.

Jednak pobyt Maksymiliana Golisza był pilnie śledzony przez policję hitlerowską, która uważała go za przeszkodę w „polepszaniu stosunków polsko-niemieckich”. Szykany z jakimi spotkał się skłoniły Towarzystwo Szkolne do przeniesienia go do Berlina. Tam prowadził prace kulturalno-oświatowe wśród Polonii berlińskiej. We wrześniu 1939r. został aresztowany pod zarzutem działalności na rzecz państwa polskiego i osadzony w obozie Sachsenhausen gdzie przebywał do stycznia 1940r. Powołany do Wermachtu służył do 1942r. Powtórnie aresztowany pod zarzutem zdrady stanu skazany przez sąd wojenny w Berlinie na karę śmierci . Wyrok został wykonany 1 kwietnia 1943r. w Barandenburgu przez ścięcie toporem. 

Pozostawił żonę Zofię i dwóch synów.

Na wniosek Koła Byłych Działaczy Polonijnych 22 września 1972r. sprowadzono prochy Maksymiliana Golisza do Szczecina i uroczyście złożono na Cmentarzu Centralnym w Alei Zasłużonych.